Αγχώδεις Διαταραχές
Το άγχος ορίζεται ως «πίεση ή ένταση», και είναι η απάντηση του σώματος σε φυσιολογικές και ψυχολογικές επιθέσεις, καθώς και ευχάριστα ή δυσάρεστα συναισθήματα που απαιτούν από το άτομο να προσαρμοστεί. Το άγχος θεωρείται παθολογικό, εάν δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή λειτουργικότητα, στην επίτευξη στόχων ή στη συναισθηματική ηρεμία του ατόμου.
Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νοιώσει άγχος και δεν είναι λίγοι όσοι αναπτύσσουν κάποια μορφή αγχώδους διαταραχής τα συμπτώματα της οποίας τους βασανίζουν ακόμη και όταν οι αρχικές σωματικές, ψυχικές ή άλλες στρεσογόνες αιτίες έχουν εξαλειφθεί.
Ειδικότερα η Απλή Φοβία είναι η πιο συχνή Αγχώδης Διαταραχή στον γενικό πληθυσμό, ενώ η Διαταραχή Πανικού είναι η πιο συχνή στα άτομα που ζητούν θεραπεία. Άλλες μορφές αγχώδους διαταραχής είναι η Ψυχαναγκαστική Καταναγκαστική Διαταραχή, η Διαταραχή μετά από Ψυχοτραυματικό Στρες και η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή.
Η συμπτωματολογία στις αγχώδεις διαταραχές είναι ευρεία. Ενδεικτικά αναφέρουμε συμπτώματα όπως η ταχυκαρδία, η ζάλη, η δύσπνοια, το τρεμούλιασμα, η εφίδρωση, τα ξαφνικά αισθήματα ζέστης ή ρίγη, η δυσκολία στην κατάποση, η δυσκολία στον ύπνο, ο φόβος του θανάτου.
Η προσεκτική λήψη του ιστορικού του ασθενούς η φυσική εξέταση και η κλινική του εικόνα επιτρέπουν στους ψυχιάτρους του θεραπευτηρίου μας να διαγνώσουν με ακρίβεια τον τύπο της διαταραχής του ασθενούς και να σχεδιάσουν το σωστό θεραπευτικό σχήμα. Η χορήγηση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής σε συνδυασμό με την εφαρμογή συμπεριφορικών τεχνικών συντελούν σημαντικά στην αποτροπή των κρίσεων των ασθενών.
Πηγή: Νίκος Μάνου (1988), Βασικά στοιχεία Κλινικής Ψυχιατρικής, University Studio Press